مستربچ آنتی اکسیدانت برای پلی پروپیلن (PP) و پلی اتیلن (PE) به منظور محافظت از پلاستیکها در برابر آسیبهای ناشی از اکسیداسیون به کار میرود. این مستربچها معمولاً شامل ترکیباتی هستند که از پیری پلاستیکها جلوگیری کرده و عمر مفید آنها را افزایش میدهند. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره ویژگی و کاربرد مستربچ انتی اکسیدانت PP/ PE در ادامه این مطلب همراه ما باشید.
مستربچ انتی اکسیدانت PP/ PE چیست؟
مستربچ آنتیاکسیدانت برای پلیپروپیلن (PP) و پلیاتیلن (PE) نوعی افزودنی است که به این پلیمرها اضافه میشود تا خواص آنتیاکسیدانی را به آنها منتقل کند. این مستربچ معمولاً ترکیبی از مواد شیمیایی هستند که مانع از اکسیداسیون مواد پلاستیکی میشوند، اکسیداسیونی که میتواند به کاهش کیفیت و استحکام مواد منجر شود.
آنتی اکسیدانت PP: این ماده به جلوگیری از اکسیداسیون پلیپروپیلن کمک میکند. در طول فرآیند تولید یا نگهداری پلیپروپیلن، ممکن است حرارت و اکسیژن باعث تجزیه یا تغییر خواص آن شوند. آنتی اکسیدانت PP این فرآیندها را مهار کرده و از کاهش کیفیت پلاستیک جلوگیری میکند.
آنتی اکسیدانت PE: مشابه با آنتی اکسیدانت PP، این ماده از اکسیداسیون پلیاتیلن جلوگیری میکند. پلیاتیلن نیز در معرض شرایط مختلف مانند نور، حرارت و اکسیژن قرار میگیرد که ممکن است باعث آسیب به ساختار مولکولی آن شود. آنتی اکسیدانت PE از این آسیبها پیشگیری میکند.
ساختار تشکیل دهنده مستربچ انتی اکسیدانت
مستربچ انتی اکسیدانت از ترکیب آنتی اکسیدانت هالوجنه مانند: آنتیاکسیدانتهای فنیلپروپانول یا دیگر ترکیبات مشابه و آنتی اکسیدانت فنولی مانند: بوتیلهیدروکسیتولوئن (BHT) تشکیل شده و بهطور خاص در صنعت پلاستیک استفاده می شود. استفاده از ترکیب های گفته شده سبب افزایش دوام، مقاومت و کیفیت مواد پلی پروپلین، پلی اتیلن می شود.
نحوه عملکرد انتی اکسیدانت چگونه است؟
مستربچهای آنتیاکسیدانت با عملکرد بهصورت شیمیایی و فیزیکی از بروز اکسیداسیون جلوگیری میکنند. این مستربچها معمولاً دارای ترکیباتی هستند که واکنشهای اکسیداتیو را مهار کرده و مانع از شکستن زنجیرههای پلیمری میشوند. از روش های عملکرد انتی اکسیدانت می توان به پیشگیری از تشکیل رادیکال های آزاد اشاره کرد. که در اثر حرارت و فشار، میتوانند شروعکننده فرآیند اکسیداسیون باشند. آنتیاکسیدانتها این رادیکالها را خنثی میکنند.برخی آنتیاکسیدانتها میتوانند با جلوگیری از ایجاد پیوندهای اتمی جدید و تضعیف ساختار مولکولی، روند اکسیداسیون را متوقف کنند. مستربچ افزودنی قادر به جذب نور و تبدیل آن به گرما است که سبب جلوگیری از آسیب به پلیمر ها می شود.
ویژگی مستربچ انتی اکسیدانت PP/ PE
مستربچ آنتی اکسیدانت از پلاستیکها در برابر تجزیه ناشی از اکسیداسیون که ممکن است به دلیل حرارت، نور خورشید و یا شرایط محیطی رخ دهد، محافظت میکند. این مستربچها باعث افزایش پایداری حرارتی پلیمرها میشوند و میتوانند پلاستیکها را در دماهای بالا مقاومتر کنند. اکسیداسیون میتواند باعث تغییر رنگ مواد پلاستیکی شود، اما با استفاده از مستربچ آنتی اکسیدانت این مشکل به حداقل میرسد. با کاهش اثرات اکسیداسیون، عمر مفید محصولاتی که از PP یا PE ساخته شدهاند، افزایش مییابد.این مستربچها به طور خاص در صنایع تولید فیلمهای پلاستیکی، لولهها، ظروف پلاستیکی و محصولات دیگر که از PP و PE ساخته شدهاند، کاربرد دارند.
کاربرد مستربچ انتی اکسیدانت PP/ PE
با جلوگیری از اکسیداسیون، مستربچهای آنتیاکسیدانت باعث میشوند که محصولات تولیدی از PP و PE مانند لولهها، فیلمها، و بستهبندیها طول عمر بیشتری داشته باشند. این مستربچها کمک میکنند تا ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی مواد پلیمر در طول زمان حفظ شود، از جمله انعطافپذیری، استحکام کششی و مقاومت در برابر شکست دارند. اکسیداسیون میتواند باعث تغییر رنگ و زرد شدن محصولات شود، اما آنتیاکسیدانتها این مشکل را کاهش میدهند. آنتیاکسیدانتها باعث میشوند که مواد پلیاتیلن و پلیپروپیلن در برابر دماهای بالا و فرآیندهای حرارتی مقاومتر شوند. این مستربچها در صنایع بستهبندی، لولهسازی، الکترونیک و خودروسازی کاربرد دارند، جایی که نیاز به حفظ کیفیت و دوام طولانیمدت مواد است. سایر کاربرد های مستربچ انتی اکسیدانت عبارتند از :
کاهش تغییر رنگ: اکسیداسیون میتواند باعث تغییر رنگ و زرد شدن پلاستیکها شود. آنتیاکسیدانتها به جلوگیری از این تغییرات کمک میکنند.
افزایش مقاومت در برابر دما و شرایط محیطی: این مستربچها کمک میکنند که پلیپروپیلن و پلیاتیلن در برابر دماهای بالا، رطوبت و شرایط محیطی دیگر مقاومتر شوند.
حفظ استحکام و انعطافپذیری: با جلوگیری از اکسیداسیون، این مستربچها باعث حفظ ویژگیهای فیزیکی پلیمر مانند استحکام کششی، انعطافپذیری و مقاومت در برابر شکست میشوند.
پیشگیری از تخریب و اکسیداسیون: در فرآیندهای تولید و استفاده از PP و PE، این پلیمرها ممکن است در معرض دما، اکسیژن و نور قرار گیرند که میتواند به تدریج موجب تخریب و تغییر خواص آنها شود. آنتیاکسیدانتها این فرآیند را به تأخیر میاندازند.